راه هایی آسانتر برای عیب یابی شبکه ها

 
منبع : از مجله شبکه شماره چهل و هشتم راهنمای عیب یابی اولین چیزی که باعث می شود تکنسین شبکه بتواند ایراد احتمالی را تشخیص دهد ، بررسی این موضوع است که پیش از این شبکه در چه شرایطی به طور صحیح کار می کرده است . شناخت آن شرایط باعث تشخیص آسانتر عامل پدید آورنده خطا می گردد . اما متاسفانه بعضی از تجهیزات شبکه فاقد داده های فنی لازم برای رفع عیب یا مستنداتی برای آگاهی یافتن از شرایط کارکرد صحیح آن ها هستند و متخصصان هنگامی در کار با آن هاموفق هستند که نمونه های مختلفی از آن ها را دیده ، نصب کرده و با شرایط کارکرد آن ها آشنا باشند . اما همان متخصصان هم ممکن است فراموش کنند که کدام یک از دستگاه ها ، در کدام شرایط بهترعمل می کردند یا کدام پیکر بندی برای کدام محیط مناسب تر بوده است . برای آنکه فاصله بین تکنسین های مختلف با یکدیگر کمتر شود و راه یافتن خطا ها کوتاه تر گردد ، رعایت نج نکته ضروری است . این موارد را می توان پنج گام برای کسب موفقیت در کشف خطا نام گذاشت . گام اول : مستند سازی شبکه در دست داشتن آخرین نقشه های فیزیکی و منطقی شبکه ، کمک شایانی به شناخت وضعیت فعلی شبکه می نماید . با این نقشه ها می توان ادوات مختلف ، پیکر بندی ها ، و آدرس ها راتحت نظارت داشت . ضمن آنکه از این طریق کار عیب یابی آسانتر می گردد. گام دوم : جمع آوری کلیه اطلاعات و تحلیل خطای پیش آمده فرض کنید که اشکال کار می دانید ، آیا می توانید آن را مستند کنید ؟ آیا قبل ازبروز خطا ، هشداری از ایستگاه های کاری صادر نشده است ؟ برای این که این مرحله را ساده تر کنید . می توانید از دستگاه LinkRunner، محصول شرکت Fluke Networks استفاده کنید . این ابزار که به سادگی قابل حمل است می تواند اشکالات اولیه درلایه فیزیکی را نشان دهد . این ابزار می تواند در خدمت تکنسین ها باشد تا در صورتی که اشکال شبکه ، فراتر از اشکالات معمولی بود ، از متخصصان مجرب تری استفاده گردد. پس در گام دوم ، با استفاده از ابزارهای کمکی به جمع آوری کلیه اطلاعات موجود می پردازیم و اشکالات لایه فیزیکی رابررسی می نماییم . گام سوم : دامنه مشکل ایجاد شده را محدود کنید قدم بعدی محدود کردن دامنه مشکل ایجاد شده است . باید یررسی کنیم که مشکل مربوط به بخشی از شبکه است یا فقط به یک کانیت محدود است ؟ مثلا اگر مشکل مربوط ب هکلانیت است پس به کابل فیزیکی یا ایستگاه کاری محدود می گردد. یعنی پس از جمع آوری اطلاعات،باید آن را به مشکل پیش آمده محدود نماییم . گام چهارم : مشکل را رفع کنید پس از محدود کردن دامنه مشکل ، رفع آن آسان خواهد شد . در مورد ادوات سخت افزاری ، معمولا باید آن را تعویض نمود . مثلا تعویض Patch Cable یا تغییر پورت سوئیچ یا تعویض کارت شبکه کلانیت . این گام وقتی تکمیل می شود که پس از رفع عیب ، شبکه مجددا تست شودتا ازرفع کامل اشکال اطمینان حاصل گردد. گام پنجم : کارهای انجام نشده را مستند کنید حالا باید مجددا گام اول را تکرار کنید . یعنی مشکل پیش آمده و نحوه رفع آن را مستند سازی کنید . این کاربر برای مراجعات بعدی بسیار مفید خواهد بود . اما آیا انجام این دادن همه این مراحل لازم است ؟ گاهی پیش می آید که مشکلات شبکه ، ناشی از اشکلات سیستم عامل است . غلب تکنسین هایی که در واحدهای فنی مستقر هستند ، هنگام انجام راهنمایی تلفنی ، به کاربران می گویند که «یک بار کامپیوترتان را بوت کنید .» این راه حل ، در بعضی موارد مشکل را مرتفع می کند و دیگر نیاز به طی کردن گام های پنج گانه نیست . حسن این کاردر این است که تکنسین بدون این که محل کارش را ترک کند ، مشکل را برطرف نموده است . اما بعضی مشکلات با بوت کردن ساده از بین نمی روند . در این موقع ، در صورتی که کاربر کامپیو تر بتواند از خط فرمان (Command Prompt) سیستم عامل استفاده نماید ، راهنمایی تلفنی را همچنان می توان ادامه داد . یعنی فرمان IPCONFIG می تواند وجود اتصال فیزیکی را بررسی نماید . مثلا وقتی PC برای پروتکل DHCPپیکر بندی شده اما آدرس پیش فرض ویندوز (169.254.X.X) را بر می گرداند ، مشخص می شود که کلانیت نمی تواند با سرورDHCP ارتباط برقرار کند . یا وقتی یک کامپیوتر پر تابل را به شبکه متصل می کنیم ، بایستی آدرس همان شبکه راداشته باشد . اما آگاهی اوقات DHCP ارتباط برقرار کند . یا وقتی یک کامپیوتر پرتابل را به شبکه متصل می کنیم ، بایستی آدرس همان شبکه را داشته باشد . اما گاهی گاهی اوقات DHCP، آدرس subnet دیگری را به آن اختصاص می دهد . اکنون کاربر می تواند دودستور C:>ipconfig/release و C:>ipconfig/renew را وارد می نماید. یعنی می خواهد که آدرس lP جدیدی داشته باشد . اگر سیستم پاسخ دهد که انجام عمل DHCP میسر نیست . آن گاه این احتمال وجو دارد که کاربر از پیکر بندی lP ااستاتیک استفاده کرده باشد . در این حالت جهت بررسی صحت گزارش ، باید به مستندات شبکه مراجعه نمود . در حالتی دیگر ، اگرکاربر یک آدرس lP را اعلام کند ، باید از طریق ping کردن ، آن بررسی نمود . اگر PC کاربر ، پاسخ مناسب می دهد ، یعنی آ ن که انجام فعالیت های متداول نظیر باز کردن صفحه وب انجام پذیر است . در غیراین صورت بایستی کامپیوتر را از نزدیک مورد بررسی قرارداد. بررسی مشکل به صورت حضوری پس از حضور در محل کاربر ، کار جمع آوری اطلاعات شروع می شود . سؤال اول این است که انجام کدام عمل باعث بروز مشکل شد ه است . گاهی اوقات پاسخ این سؤال، چندان روشنگرنیست . زیرا کاربرمی گوید که وی کارخاصی انجام نداده است و همه کارها صورت گرفته در حد کارهای معمولی روزانه بوده است یا آن که دقیقا می داند چه اتفاقی افتاده ولی ترجیح می دهد درباره آن توضیحی ندهد ، یا مسئوولیت انجام آن را بر عهده نگیرد . در این مواقع باید کاربر را مطمئن سازید که توضیح درباره نحوه بروز مشکل به رفع سریع آن کمک خواهد کرد . به غیر از این ها از انجام تغییرات محلی نیز سؤال کنید . مثلا این که به تازگی دکوراسیون اتاق محل کار تغییر کرده است ی یک برنامه محافظ نمایش جدید نصب شده است یا مواردی از این دست . بعد از آن که تا حد ممکن دانسته هایتان را افزایش دادید ، موارد ی که تلفنی به کاربر گفتید را مجددا خودتان آزمایش کنید . اگر عمل ping به سرور شبکه به درستی انجام می شود یا ادوات شبکه به درستی پاسخ می دهند ، نشان دهنده آن است که ایستگاه کاری در لایه 3، به درستی به شبکه متصل است و در نتیجه به انجام تست در لایه های پایین تر نیازی نیست . پس باید توجه را به لایه های بالایی شبکه معطوف نمود . اگر این قسمت درست جواب ندهد یعنی این که باید به سراغ لایه های پایین تر رفت . حالا باید از یک لایه شروع کنید . اگراتصال شبکه قطع باشد ، دستورping این موضوع را به خوبی نشان می دهد . برای دیدن زمان پاسخ (response Time) ، دستور زیزر استفاده می شود : C:ping-t x x x x نتیجه حاصله را می توان با استفاده ازTERACERT و PATHPING برای بررسی مسیر ها به سمت device مورد نظر تحلیل نموده است . Trace route نمودن به شما می گوید که چگونه در طول مسیر شبکه ، پکت ممکن است از بین برود . یعنی رفع عیب لایه یک شبکه را می توان از همین راه آغاز کرد . دستور C:>tracert x.x.x.x یا C:>patping این کار را انجام می دهند. آیا به سطح پیشرفته تری از اشکال یابی احتیاج است ؟ اگر هنوز ایراد مشخص نشده است یا برای تعیین آن به اطلاعات یا به جزییات بیشتری نیاز است ،باید چند آزمایش دیگر را نیز انجام داد . پس از اطمینان از این که ، وارد نشدن کاربربه شبکه دراثرجابه جایی کابل یت جدا شدن کابل و اتصالات آن نمی باشد ، به این نتیجه می رسید که مشکل پیش آمده ، پیچیده تر از اشکلات معمولی شبکه هااست. در این جا داشتن ابزاری مانند LinkRunner می تواند به سرعت به کشف اشکالات کمک کند . آزمون های مستقیم 1. تست لینک 2. بررسی فعالیت Segmentها 3. استفاده از DHCP به عنوان ابزار تشخیص 4. انجام ping به صورت محلی و راه دور تست لینک بعضی از تکنسین های شبکه معتقد ند که روشن بودن چراغ (LED) روی کارت شبکه نشان دهنده برقرار بودن لینک است . اما این مساله در مورد تجهیزات مختلف ، معانی متفاوتی دارد . در بعضی تجهیزات ، چراغ های لینک ( Link LED) توسط نرم افزارهای مستقر در سیستم میزبان کنترل می شوند و وقتی روشن می شوند که لایه های بالایی شبکه مشغول فعالیت باشند . بعضی کارت های شبکه چراغ لینک را وقتی روشن می کنند که ترافیکی روی شبکه در جریان باشد . در نتیجه روشن بودن LED ، دلیل محکمی بر سالم بودن یا سالم نبودن لینک ارتباطی نیست . حتی بعضی از تجهیزات از LEDها برای نشان دادن یک طرفه یا دو طرفه بودن ارتباط (haft or full Dplex) یا نشان دادن سرعت ارتباط (00/10) استفاده می کنند . برقراری لینک از طریق انجام روندی به نام Negotiation-Auto انجام می شود که در طی آن ، طرف لینک اطلاعاتی را با یکدیگر تبادل می کنند . این اطلاعات شامل سرعت ارتباط یا یک طرفه / دو طرفه بودن آن می شود . در حین این تبادل ، دو طرف ارتباط قابلیت های یکدیگر را مقایسه می کنند و سعی می کنند ارتباط رابابالاترین سرعت ممکن برقرار نمایند . اگر یکی از طرفین ارتباط نتوانند به درستی خود را پیکر بندی کنند یا درایو های مورد نیاز نداشته باشند . اینارتباط نمی تواند ادامه پیدا کند . آن گاه یا روند فوق مجددا تکرار می گردد و یا ارتباط به کلی قطع می گردد. وقتی ارتباط در یک شبکه قطع شده است . Link Runner سعی می کند ابتدا ارتباط خودش را با هر یک از طرفین لینک برقرار سازد . مثلا خودش را به کارت شبکه یا سوئیچ ( دو طرف یک ارتباط ) متصل می کند . سپس روند NegotiationـAuto را بااستفاده از استاندارد lEEE 802.3 آغاز می کند . این ارتباط در سطح سخت افزار خواهد بود و توسط نرم افزار کنترل نخواهد شد . پس از انجام این کار ، چراغ سبز رنگ LinkRunner روشن می شود و سرعت و نوع ارتباط ( یک طرفه / دو طرفه ) روی صفحه نمایش دستگاه نشان داده می شود.