گریه سیب

شب فرو می افتاد
به درون آمدم و پنجره ها رابستم
باد با شاخه در آویخته بود
من در این خانه تنها تنها
غم عالم به دلم ریخته بود
ناگهان حس کردم
که کسی
آنجا بیرون در باغ
در پس پنجره ام می گرید
صبحگاهان شبنم
می چکید از گل سیب

نوشین یکشنبه 6 آذر‌ماه سال 1384 ساعت 08:27 ق.ظ

نظرات 5 + ارسال نظر

حوال یکشنبه 6 آذر‌ماه سال 1384 ساعت 09:06 ق.ظ http://ww.haval.blogsky.com

سلام. شعر زیبایی بود. شب پنجره ها به انتظار می نشینند تا ببینند که روزی دیگر چه کسی آنها را می گشاید. آیا باز هم همان آدم همیشگی. یا یک مهمان سرزده؟ / موفق و شاد باشید.

سینا(گل رز) یکشنبه 6 آذر‌ماه سال 1384 ساعت 11:52 ق.ظ http://www.loveroz.blogsky.com

سلام
امید وارم آن کسی که منتظرش هستی برگردد
در پناه حق
یا علی...

مهرشاد یکشنبه 6 آذر‌ماه سال 1384 ساعت 06:39 ب.ظ http://duplicity.blogsky.com

سلام ، مرسی که به من سر می زنی ، ببین شعرهایی که خودم از خوندنشون لذت می برم رو توی وبلاگ میزارم ، شاید بقیه هم خوششون بیاد ، می نویسم هم شعر رو از کجا آوردم ، من که خودم بلد نیستم شعر بگم ، کاشکی بلد بودم ،

تامی دوشنبه 7 آذر‌ماه سال 1384 ساعت 06:03 ق.ظ http://barname.blogsky.com

سلام
خیلی قشنگ بود موفق باشی
راستی با تبادل لینک موافقی؟

مهدی سه‌شنبه 8 آذر‌ماه سال 1384 ساعت 07:11 ب.ظ http://dastneveshteha.blogsky.com

خیلی ممنون که راهنمایی کردی ... یه سر بزن شاگردت یاد گرفته چه جوری عکس بذاره رو وبش:) حالا باید چیزای دیگه ازت یاد بگیرم... به هر حال خیلی ممنون که وقت گذاشتی